Jedes Jahr uf Wiehnachte, het mir mis Bärner - Grossmuetti es Päckli gschickt. Die Päckli si für mi immer öppis bsunderigs gsi, wöu sie si voll mit Schläckereie gsi. Am Heiligabe si bi mine Eutere immer Lüt iiglade gsi, wo süsch niemer hei gha. Anstatt dass sie alleini hei müesse Deheime hocke, het se öpper us der Verwandschaft gäge Abe abgholt und zu üs bracht.
A däm Abe won i möchte verzeue, isch ou der Konrad, en alte Schnydermeischter us Aarwange bi de igladne Gescht gsi. Er isch es chlyses, dünns Männdli gsi und me het gseit, er läbi sehr sparsam. Teils het me sogar gseit er sigi z'gittig, um sich säuber öppis rächts z'Ässe z'gönne. Usser em Konrad sy no en alti Tante und ihre Maa und em Muetti si Brüeder am Tisch ghöcklet. Meischtens het es de Paschtetli zum z'Nacht gä. Das heige alli gärn und liggi nid schwär uf, het s'Muetti gmeint. Nach em Ässe isch me de i d'Stube züglet, wo's Wiehnachtsböimli gschtande isch. Meh het so gschtuehlet gha, dass alli imene Kreis ums Böimle ume hei chönne hocke. Unger em Tanneboum isch für alli es chlises Päckli gläge. Die hei aber no chlei müesse warte. Zersch han i uf der Blockflöte müesse "Stille Nacht, Heilige Nacht" spile. Nachär isch es de am mir gsi, all die Gschänkli zverteile. Für mi isch äbe das Päckli vom Bärner-grosi parat gläge. Süferli han i s'Packpapiir wäg gno und der Dechu ab der Schachtle glüpft. Jetz han i all die guete Sache, eis nach em andere uf e Tisch usegleit, E chlyne Bluemechööli, es paar Härdöpfeli, e Tomate, Banane, Rüebli, Bire und e wunder schöne Öpfu, aues us Marzipan. So öppis han i no nie gseh, oder gschänkt übercho gha. Was mir aber bsunders is Oug gschtochen isch, isch es rosarot's Söili us Marzipan gsi wo im Schnörri e Schoggibatze gha het. "Das wirden i nid ässe, das duen i nume ufsteue," han i zu mim Brüeder gseit und ha das Söili uf d'Zyte gschteut. Es het o no anderi Sache i dere Schachtle gha......chlyni Zuckerzibeli wo i orangschfarbegi Papierli si igliiret gsi und zu nere Chötti zämegmacht si gsi, Schoggigäld, Frigorschöggeli und Schoggimüsli mit ere farbige Zuckerfüllig. Wo die alte Lüt ihri Nastüecher, Socke und Händsche hei uspackt gha, het mini Muetter zu mir gseit:"So, und jetz geisch mit dire Drucke mit all däm Gschläck vo eim zum andere und jedes darf sich öppis usenäh." Am liebschte hät i die Marzipansache usegno, es hätti ja no gnue anders drinne gha. "Nüt isch," het mi Muetter gseit und i ha sogar mis Söili müesse i d'Schachtle zrügg legge. Es sigi nid höflich, wenn me Sache vorhär däti useläse, wöu me nid möchti Teile. Jet het mir nume no d'Hoffnig ghulfe, dass niemer gärn Marzipan het. D'Tante het es Frigörli und es Zuckerzibeli use gno. Der Unggle het sich mit emene chlyne Härdöpfu begnüegt und het mir derby zueblinzlet. So, jetz wäri die Rundi scho fasch überschtande gsi, nume der Konrad het no uf mini Schachtle gwartet. I stah vor däm dünne Schnyderli, won er siner chochige Finger wie ne Habicht i d'Schachtle het und promt das rosarote Marzipansöili usenimmt!!! Mir isch s'Ougewasser zvorderisch gschtande, wo mini Muetter zu mir seit;" Du überchunnsch no mängisch so Marzipansache. Aber der Konrad isch en alte Maa und het sicher no nie so nes Söili gha." Mi Muetter het rächt gha. I ha no meh vo dene Sache übercho, und der Konrad isch gli drufabe gschtorbe. Aber i bsinne mi no guet, dass i denn - als öppe acht jährigs Meitschi - nid sehr chrischtlechi Gedanke ha gha; I ha nämlich dänkt: Das gscheht ihm jetz grad rächt!
Euch allne schöni Wiehnachte und alles Guete im neue Jahr!!!
